Κατασκευαστής και προμηθευτής κωνικών ρουλεμάν κυλίνδρων πλήμνης τροχού φορτηγού στην Κίνα - SKET Bearing Company

Η SKET είναι επαγγελματίας κατασκευαστής και προμηθευτής κωνικών ρουλεμάν για φορτηγά Agrale, Chrysler, Ford, GM, VW, Mercedes Benz , Scania, Volvo και Toyota στην αγορά της Βραζιλίας .

Το Ford Cargo είναι ένα μοντέλο φορτηγού μπροστινού ελέγχου (cab-over-engine) που κατασκευάζεται από τη Ford.

Ford Cargo (Ευρώπη)

Ford Cargo 1830 (Τουρκία)

Με την κατάργηση της σειράς βαρέων φορτηγών Ford Transcontinental το 1983, η βρετανική Ford παρουσίασε μια σειρά βαρέων βαρών μονάδων τρακτέρ Cargo που κυμαίνονταν από 28 έως 38 τόνους gcw. Οι 38 τόνοι κινούνταν από το Cummins L10 ενώ εκείνοι των 28 και 32 τόνων είχαν Perkins, Cummins ή αερόψυκτους ντίζελ Deutz. Το Cargos 7,49 τόνων είχε Dorset και Dover τετράδες ή εξάρια, ξεκινώντας με μια μονάδα 89 bhp (66 kW) στο 0809.[3] Οι εξακύλινδροι κινητήρες Dover ήταν τοποθετημένοι σε μια κλίση στο Cargo.[4]

Το 1986, η Ford πούλησε τις ευρωπαϊκές της δραστηριότητες φορτηγών στον ιταλικό όμιλο Iveco και τα επόμενα οχήματα έλαβαν το σήμα Iveco Ford. Μετά την ύφεση της δεκαετίας του 1990, η Iveco εξορθολόγησε τις παραγωγικές της δραστηριότητες, που αγνοήθηκε από τον Keith Stanley Jones (Διευθυντή Μηχανικών Παραγωγής). Το εργοστάσιό της στο Λάνγκλεϊ έκλεισε τον Οκτώβριο του 1997, τερματίζοντας τη βρετανική παραγωγή φορτηγών Iveco/Ford.

Το αρχικό ελαφρύ Cargo αντικαταστάθηκε το 1993 από τη σειρά Iveco Eurocargo, καλύπτοντας τη γκάμα GVW από 7,5 τόνους έως 18 τόνους.

Pre-facelift Ford Cargo στη Γερμανία. (Η έκδοση της Βόρειας Αμερικής είναι παρόμοια)

2012 Ford Cargo 2628

Αρχικά κατασκευάστηκε μόνο στο εργοστάσιο της Ford's Langley (Slough), από το οποίο περίπου το ένα τρίτο της παραγωγής εξήχθη στην ηπειρωτική Ευρώπη. Τα φορτία εξήχθησαν επίσης στην Τουρκία και στην Αυστραλία, ενώ τα πάνελ παραδόθηκαν στη Βραζιλία για τοπική συναρμολόγηση (αυτά τα βραζιλιάνικα φορτηγά εξήχθησαν επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες).[2]

Η παραγωγή επεκτάθηκε έκτοτε: το μοντέλο εξακολουθεί να κατασκευάζεται στην Αργεντινή (μόνο το Cargo 1722[5] μεταξύ 1999 και 2000) και στις θυγατρικές της Ford στη Βενεζουέλα (επίσης γνωστές ως Ford Trader), στην τουρκική Ford Otosan και στην Ινδία Ashok Leyland (ως eComet). και ως επιβήτορας).

Ford Cargo (Αμερική)

Το 1986, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ford παρουσίασε το Cargo ως μέρος της γκάμας εμπορικών φορτηγών της. Προορισμένο να αντικαταστήσει το μακροχρόνιο cabover της σειράς C (σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητο από το 1957), το Cargo εισήχθη σταδιακά μαζί με τον προκάτοχό του, τοποθετημένο κάτω από τον μεγαλύτερο ημι-τραυματιστή CL-9000. Για πρώτη φορά, ένα εμπορικό φορτηγό Ford που πωλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες συναρμολογήθηκε έξω από το Λούισβιλ του Κεντάκι, με παραγωγή από τη Βραζιλία. Μετά την πώληση της γραμμής βαρέων φορτηγών Ford το 1997 στη Freightliner, η παραγωγή του Cargo μετατοπίστηκε στη Freightliner, όπου κυκλοφόρησε και πωλήθηκε με τις επωνυμίες Freightliner FC και Sterling SC μέχρι το 2007.

Το 2006, το Ford LCF παρουσιάστηκε στη Βόρεια Αμερική ως μέρος μιας κοινής επιχείρησης με τη Navistar International. Αν και δεν ήταν άμεσος διάδοχος του Ford Cargo (σχεδιασμένο ως όχημα Class 5/6, το Cargo ήταν φορτηγό κατηγορίας 6/7), το LCF ήταν ένα χαμηλού COE παρόμοιο σε διαμόρφωση με το Isuzu N-Series, Chevrolet/GMC W-Series και Mitsubishi Fuso Canter. Μετά από μια κακή ανταπόκριση της αγοράς, το Ford LCF και το αντίστοιχο International CF/CityStar αποσύρθηκαν μετά το 2009.